ગઝલ

નહોતું કોઇ કારણ અમસ્તા થાકી ગયા,

મંઝીલ હતી સામે ને રસ્તા થાકી ગયા;

ક્યાં સહેલું છે ખુદને કે ખુદાને મળવાનું,

કૈં’ક સંત, ફકીર અને ફરિસ્તા થાકી ગયા;

અંગૂઠાનું   તો   કેવળ  કર્યું’તું  બહાનું,

છે હકીકત કે શ્વાન ભસતા થાકી ગયા;

હસ્તરેખાને કશી ક્યાં હોય છે નિસ્બત,

સત્ય એ છે કે અમે શ્વસતા થાકી ગયા;

ચાલો  ગઝલ  કરીએ  અહીં મુકામ હવે,

છંદ,રદીફ ને કાફિયાના દસ્તા થાકી ગયા;